Dzień dobry wieczór.

Tysiące pytań, ciągłe kalkulacje i brak pewności czy to oby na pewno dobry wybór.

To uczucie kiedy starasz się słuchać głosu rozsądku, a serce bije głośniej od niego.

Więc odpalam muzykę, sprawdzam długość dźwięku samotności.

Idę do znajomych, wielu na raz, a w tłumie dalej czuję się sam.

Kocham się z dziewczynami i dobija brak bliskość.
Czegoś mi brakuje, a raczej kogoś.

A mógłem był zapomnieć i iść przez życie po prostej.

Ale jak, kiedy świat mi się burzy i nie widzę już światła w tej burzy?

Ale jak, kiedy uczucie pomostem, a Ja, właśnie spalam ten najdłuższy?

I tylko czasem kiedy nie mogę spać nocą, pytam sam siebie, co kurwa robię z swoim życiem?