Kuźwa, człek prawie pół życia już na emigracji, szlaja się po świecie, próbował dwa razy wrócić do ojczyzny bo się łudził ze teraz będzie lepiej mimo że za każdym wyjazdem solennie sobie obiecywał "że już nigdy więcej"... A taki czas nastał ze na hasło "zamkniete granice" ciarki przeszły. Że jak to?
I trochę bardziej współczuję kolegowi który utknął na morzu na platformie, kolegowi który utknął w Polsce z dala od domu, Włochowi z pracy którego mamma tam gdzieś daleko sama.
Ech. Spory życiowy egzamin przed nami. Nie spierdolmy tego.
Powodzenia wszystkim. Zdrowia rozsądku i przyzwoitości życzę. A jak już macie gdzieś utknąć to w dobrym towarzystwie

:doctorvodka zrób listę, wypisz powody do powrotu... I powody dla których wracać nie powinieneś nostalgia szybko Ci przejdzie
A co do egzaminu, kurczę wydaje mi się,że chyba Polacy zdają egzamin (nie licząc wykupujących towary w spozywczakach i marketach budowlanych oraz fanatyków religijnych, którzy muszą sobie podnieść poziom kortyzolu i mieć "możliwość" dorównać w cierpieniach świętym, by opowiadać wszystkim jak z narażeniem życia szli wziąć udział w Eucharystii...)

KOLEGOWI to obowiązkowo! A KOLEGOWOMOM to jeszcze bardziej, nie?

:hubbabubba koleżancy I kolegi się mówi. :p :Martus_87 takie listy to od dawna robię i bez względu na nie wracam i wyjeżdżam. Dobrze jest wiedzieć że ma się gdzie wracać. A jak to miejsce będzie jeszcze fajniejsze po całej tej hecy to tych minusów na kartce będzie mniej. Dobrze by było żeby to nie był tylko krótkotrwały zryw mobilizacyjny jak po papieżu tylko żeby ta wspólna walka zostawiła jakieś trwałe wartości.