Kilka razy wspominałem w niektórych postach na JM o mojej "partnerce do wspinaczki". Przyjaciółka, a nawet można powiedzieć, że taka przyszywana rodzina (sama rodziny, podobnie jak żona i ja, tutaj nie ma). Nazwijmy ją X (w sumie to pierwsza litera jej imienia). Poznała faceta, coś tam zaiskrzyło no i dziewięć miesięcy temu pyk i test pozytywny (nie mam na myśli testu na covid). Z facetem układa jej się różnie, w sumie w czasie tych dziewięciu miesięcy rozstali się. Ale nie o tym mowa, bo X jest dosyć niezależną osobą i już od jakiegoś czasu pogodziła się z tym, że będzie raczej samotną mamą. Niestety, nawet to nie było jej dane, bo dwa dni temu zauważyła, że coś jest nie tak i dziecko przestało się ruszać. W szpitalu stwierdzono brak bicia serca. Dziewczyna jest załamana, nadal w szpitalu (jej ex-facet jest z nią i mimo, że nie wykazywał za wiele zainteresowania faktem, że zostanie ojcem to i w nim coś pękło). Wywołanie porodu zajęło dwa dni. Mia (tak nazwali dziewczynkę) została położona w koszyku obok mamy. Z powodu Covid nie mogę odwiedzić X., ale moja żona, która w tym szpitalu pracuje użyła swoich supermocy i trochę reguł nagięto (odwiedziny przez personel z innych oddziałów też są oficjalnie zakazane) i wczoraj odwiedziła X. Czekam, na więcej informacji (nadal X jest w szpitalu). Ciężko jej będzie wrócić do pustego domu wypełnionego całym "baby stuff" :/

Tak sobie narzeknąć chciałem na los bliskej osoby. za małą Mię, której nie dane było zobaczenie świata.

:salival Cóż tu powiedzieć?

Jakby w ciąży nie łaziła po górach tylko siedziała w kuchni jak Pan Bóg przykazał, to może by donosiła ciążę do końca.

niestety wiem jakie to uczucia...
Przekaż jej uścisk dłoni z odrobiną ciepła od orko.

:k0curek

Życie to ch*j. Potwierdzam. Klepię po plecach.

:gogosiek - ja tam widzę sarkazm, jakby co.

Przyjmując, że Mia mając do wyboru ojca buraka i dobrze zapowiadającą się samotnie wychowującą nadopiekuńczą matkę, wolała prewencyjnie zawinąć się z tej dosyć tendencyjnej historyjki, nie jest wcale takim najgorszym finałem

...a nawet wbrew pozorom i przy odrobinie wyobraźni oraz dobrej woli, można by uznać takie zakończenie za całkiem szczęśliwe.

Zawsze mogło być gorzej: mam znajomą, która straciła dwójkę dzieci kilka miesięcy po urodzeniu (niewykryte na czas przez lekarzy choroby). Udało jej się urodzić i wychować jednego syna.

Chociaż sam przeżywałem fakt, jak się okazało, że żona w w drugim czy trzecim miesiącu ciąży mogła poronić, bo obok młodego pojawił się spory krwiak i szanse na donoszenie ciąży były niewielkie. Ale się udało.

:poradnia rozumiem, że status zobowiązuje?

:salival niczego Mała Księżniczko nie rozumiesz, ale fajnie, że się interesujesz

:salival nie przejmuj się, nie dyskutuj, nie dawaj sępowi satysfakcji

...o tak, oczywiście. Za chwilę wzorowo empatyczny Gogosiek przekaże instrukcję poprawnego przejmowania się ludzkimi losami

Masakra Nie jestem w stanie ogarnąć jaka to musi być tragedia dla człowieka

:poradnia
czasem twoje chamstwo zwyczajnie wprawia w osłupienie

:breata Wszystko jest kwestią perspektywy i karuzelą pozorów. Życie nie jest jednowymiarowym monochromatycznym konstruktem. To co ci teraz każe wpadać w osłupienie i określać moje zachowanie chamstwem, jest z dużym prawdopodobieństwem wypadkową sprawowanej funkcji.

Nie ma niczego nagannego w kpieniu ze śmierci, szydzeniu z wypadków losowych czy ludzkich ułomności. Dużo bardziej szkodliwe jest imitowanie współczucia, markowanie wielkoduszności i udawanie altruizmu. Serio, serio.

:poradnia w życiu trzeba zwyczajnie wiedzieć, kiedy lepiej się zamknąć i darować innym swoje wątpliwej jakości przemyślenia.

:breata nie zdobyłbym się na podobne komentarze na forach dla madek ani w innych mało przychylnych odmiennym od wycioranych populistycznymi opiniami miejscach, ale na forumku?! No wybacz, to miejsce widziało już wszystko i wiele jeszcze zobaczy, a ci, którzy najsumienniej zgłaszają komentarze przekroczyli tu we własnej hipokryzji takie kilometry gnojówkowego Styksu, że sorry, ale nie kupuję tych tekstów o forumkowym savoir vivre.

Co nie oznacza oczywiście braku szacunku dla ciężkiej pracy polegającej na użeraniu się adminów z forumkowymi trollami, a co najgorsze z ich fejkami.

A to co tam w życiu trzeba i kiedy, to już raczej sam wiem, ale rozumiem i przyjmuję poczynioną mi uwagę najpokorniej jak tylko potrafię

:breata widzisz, bo :poradnia wie przecież wszystko o wszystkim, poza tą właśnie jedną rzeczą

:gen_italia widzę, że ból dupy doskwiera elegancko

Chyba ci

Nie zesraj się

:poradnia Pani Mojego Serca przyszła na świat w podobnych okolicznosciach. Jej mama szybko znalazła milośc swojego zycia. Nowy tata zaadoptował córcię i uwolnił biologicznego ojca od alimenow byle sie trzymał z daleka ( na jego wniosek) .
Córcia miała szczesliwe dziecinstwo i przyniosła potem na świat dwie fajne córeczki. Życie jest piękne, jest cudem.
Sugestia, że zabranie się z tego swiata było dobrym wyborem nienarodzonej albo jakieś brednie, że przyszłe życie bedzie dla kogokolwiek udręką jest obrzydliwym nadużyciem, nie mieści się w zadnych kategoriach żartu, czarnego humoru, sarkazmu, jaj z pogrzebu.
To żenujace demo atrofii wyzszych uczuć, jakas forma zbydlęcenia. Rzadko tu zaglądam ostatnio i ze też musiałem trafic na taki shit. Nie mozesz po prostu przeprosic za to zesranie się i wypierdalać na kwarantannę aż smród się rozejdzie.

:czujnyjakpiespotrojny z tym kajaniem się i auto wypierdolką nie da rady gdyż się nie poczuwam, ale, choć domyślam się, że moje argumenty będą nieco poza zasięgiem twojej intencji pojmowania, to jednak spróbuję.

Gdyby opowieść Salivala skończyła się na przykrym komunikacie o poronieniu, pewnie dałbym sobie spokój z jakimikolwiek komentarzami. Niestety, autor wątku postanowił rozegrać to nieco inaczej i pokusił się o "społeczno psychologiczne" rozrysowanie sytuacji. No i pękłem.

Internety pełne są ckliwych historii o złych książętach i poturbowanych przez nich niezłomnych księżniczkach... lub na odwrót. W internetach oraz na forumkach wspomniana przez ciebie emocjonalna atrofia i kiepsko ukrywane zbydlęcenie osiągnęło już taki poziom, że jakiekolwiek starania zaprzeczania tym faktom przy pomocy udawanego zgorszenia moim komentarzem jest najwyższej próby makiawelizmem, choć z mojej perspektywy mocno nieudolnym.

Przytoczona przez ciebie historia twojej partnerki ma się nijak do wpisu Salivala, ale jak rozumiem, użyłeś jej celem zaakcentowania swojej wyjątkowej wrażliwości. Niestety bez sensu.

W przeciwieństwie do twojej towarzyszki, dziecko z komentarza nie dożyło narodzin. Nie zmieni tego nic i nigdy się nie dowiemy "co by było gdyby". Natomiast nader często dowiadujemy się co się dzieje w przypadku, kiedy dziecko ma niefarta do rodziców. I tego dotyczył mój żarcik ze "sprytnie" opuszczającą ten łez padół małą Mią.

Czy był to żarcik nie na miejscu? Biorąc pod uwagę prezentowany przez kilkoro forumkowych tuzów od czarnego humoru poziom, mocno w to wątpię.

Do wolności słowa i prawie do wyrażania poglądów z oczywistych względów nawiązywać akurat tutaj mam nadzieje nie muszę. Prawda?

Nikogo nie interesuje pierdolenie psychopaty.

Zapomniał ten Servin uzupełnić, pewnie jak zwykle z wrodzonej skromności: psychopaty i pomywacza z Doncaster

Współczuję... Ale tak naprawdę współczuję. Z strony mojej i małżonki 7 lat starania się, 2 poronienia, w tym jedno z konieczności wywoływane... A dziś po KTG z idealnymi wynikami na półtora tygodnia przed terminem nie otworzę piwka, bo muszę być gotów w każdej chwili być kierowcą, także więc czekamy z żoną na naszą małą Helenkę

Otworzyłem wątek w trybie prywatnym. Ja pierdolę...

:salival Dziecko, które traci rodziców zostaje osierocone. Mąż, który traci żonę zostaje wdowcem, kobieta w tej samej sytuacji wdową. Nie ma żadnego określenia dla rodzica, którego dziecko umiera. Może dlatego, że ani jedno, ani tysiąc słów nie jest adekwatne, by zamknąć w sobie taki ogrom bólu.
Dziewczyna jest silna, dobrze, że ma Was. Mam nadzieję, że wróci do życia, jak najprędzej. Czuwajcie nad nią.