Lubię Nakurwiać Mieczem

Po raz kolejny wrócę do wyda­rzeń sprzed kilku lat, ale tak już mam, że lubię porzą­dek chro­no­lo­giczny [drobna poprawka, mimo, że lubię porzą­dek chro­no­lo­giczny, zmie­niła mi się tro­chę kon­cep­cja pro­wa­dze­nie bloga — setki pomy­słów nawie­dza­jące mnie w nocy wzięły górę nad zami­ło­wa­niem do skru­pu­lat­nej kate­go­ry­za­cji wszyst­kiego z czym mam stycz­ność]. Zresztą, to o czym opo­wia­dam obec­nie, choćby w cyklu “Indywidualny tre­ning DESW dla począt­ku­ją­cych”, było poprze­dzone latami inten­syw­nego tre­ningu. Dobrze więc jest spoj­rzeć w prze­szłość, by uzmy­sło­wić sobie, że to co robimy w Armie, jest poważ­nym wysił­kiem zarówno inte­lek­tu­al­nym jak i fizycz­nym, i nie wystar­czy prze­czy­tać kilku tek­stów z Internetów, by zdo­być sta­tus eks­perta w jakiejś dzie­dzi­nie — a takich “eks­per­tuf” są całe rze­sze w ser­wi­sach pokroju Wykopu. Żeby przeczytać całość zapraszam do siebie: http://kuba.potocki.org.pl/blog/desw-utracone-dziedzictwo-12