Cienie zapomnianych przodków – ukraiński film z 1964 roku w reżyserii Siergieja Paradżanowa, ekranizacja noszącej ten sam tytuł powieści Mychajła Kociubyńskiego.

Premiera obrazu miała miejsce 4 września 1965 w Kijowie i pokryła się w czasie z aresztowaniami młodych intelektualistów we Lwowie i Kijowie. Projekcja filmu poprzez wystąpienia m.in. Wiaczesława Czornowiła i Wasyla Stusa zamieniła się w polityczną manifestację. To wydarzenie postawiło Paradżanowa w niekorzystnym świetle wobec władz radzieckich. Film zdobył 28 nagród na międzynarodowych festiwalach filmowych i przysporzył Paradżanowowi światowej sławy, co wzmogło podejrzliwość władz wobec reżysera.

Podobnie jak tekst Kociubyńskiego, niegdyś zakazany film Paradżanowa był próbą wejścia w duchowy świat Hucułów – jednej z najstarszych grup etnicznych Karpat, pasterzy kultywujących tradycyjny styl życia i będących aż do XX wieku żywym reliktem archaicznej kultury. Pełne mistyki, symboliki religijnej i narodowej dzieło stanowiło wyłom w zdominowanej przez ideologię kinematografii radzieckiej. Film przyniósł Paradżanowowi międzynarodowe uznanie i przybliżył światowej kulturze piękno oryginalnych huculskich tradycji, muzyki i wierzeń ludowych. Obraz jest powszechnie uważany za arcydzieło kinematografii. Film znanego już wówczas Paradżanowa stał się legendą, wpłynął inspirująco na rozwój sztuki filmowej w ZSRR i na Ukrainie.