:poradnia a nie mówiłem że się uczłowieczysz?
Tytusie, została Ci jeszcze tylko ostatnia nauka - że opinia jest jak dupa, każdy ma własną i sobie ją chwali, a to, że coś dla Ciebie jest oczywiste, niekoniecznie oznacza, że to coś jest prawdą (faktem), albo że chociaż koło niej (niego) leżało
Errare humanum est, sztuką jest umieć przyznać się do błędu, a nie odwracać kota ogonem insynuacjami czy wykolejać dyskusję (a właściwie "wywracając stół/planszę/itp.") zarzutami o brak poczucia humoru Ten tekst z pierwszego akapitu dobrze zastosować uniwersalnie, bez podziału na grupy wiekowe.
Dubito ergo cogito ergo sum, pozostając w zwątpieniu , pozdrawiam

Ech Krzysiula, Krzysiula, zaprawdę powiadam ci, na twoim myśleniu wielkościowym jeszcze niejeden shrink zęby sobie połamie, oczywiście w drodze do banku po tantiemy za recepty

:poradnia spotkali się dwaj egocentrycy...
"- a nie, bo z Ciebie"

:krzychpl ty nie szukaj kumpla na kajak, tylko się nad tą kasą, co ją shrink na tobie zarobi zastanów

Tak czy owak, w temacie klasyków literatury polskiej coś do dodania masz, czy płynnie przychodzimy do twoich wizji, tez i agnostycznych bolączek?

:poradnia Norwid kurwa a tak w ogóle to Krasicki

PS: widzę że wciąż w formie z insynuacjami, wpadłem tylko skomentować Twój offtop

:krzychpl - nie zaczynaj....

https://www.youtube.com/watch?v=Ojz3-h57_Yo

, zgoda co do pism urzędowych, ale tego powinno uczyć się na WOSie, a nie na języku polskim. Jeśli zaś chodzi o język polski, idealną sytuacją dla ucznia jest kooperacja historyka i polonisty. Jeżeli dwoje belfrów potrafi się dogadać i nieco nagiąć kolejność tematów wynikającą z przyjętego programu, uczeń otrzymuje świetne połączenie kontekstowe - na jednym przedmiocie przerabia literaturę danego okresu, a na drugim szerszy kontekst historyczny. To natomiast uczy ciągów przyczynowo - skutkowych i myślenia odrobinę dalej niż tłuczenie kolejnej męczącej kobyły. Na mnie eksperymentowano trochę w LO z blokami programowymi i nawet się to sprawdzało. Z literatury wchodziliśmy jak w masło w historię i odwrotnie, przesiadka po dwóch godzinach historii na język polski była czystą przyjemnością, ponieważ pracowaliśmy nad tymi samymi zagadnieniami, ale z zupełnie innych punktów widzenia. A ciężką, trudną literaturę - na przykład wojenną, traktowaliśmy jako kolejne źródło, a nie po prostu lekturę do odklepania.

:krzychpl patrz jaki zbieg okoliczności, też tylko wpadłem skomentować offtop

:poradnia great minds think alike , ale stosownie do prośby Nowego Ruskiego nie będę się już więcej udzielał w tym wątku

:krzychpl a ja się chętnie poudzielam i poprzyglądam co ten tłumacz z ruskiego na nasze jeszcze wykombinuje

:krzychpl - dzięki
- fajnie, że Twoi godzy umieli współpracować i do tego pewnie nieźle przekazywać wiedzę niezależnie od tej współpracy. Masz nieprzeciętnego fioła językowo-historycznego (w pozytywnym znaczeniu) i pewnie LO miało na to swój wpływ - metodyka nauczania trafiła w predyspozycje.
Który przedmiot będzie zajmował się pismami urzędowymi - mnie wszystko jedno. Podtrzymuję, że j. polskiego w obecnej formie i zakresie nauczania jest o wiele za dużo, uzasadniłem, dlaczego i zaproponowałem coś w zamian. Wiem, że na forumce jest dużo polonistów i członków rodzin polonistów, więc moje zdanie, delikatnie mówiąc, nie spotka się z entuzjazmem. Ale nie po to dyskutuję - nie jestem politykiem, nie potrzebuję głosów poparcia Nie jest to moja jedyna niepopularna opinia czy pogląd, ale jak mam chwilę na dyskusję i wymianę paru inteligentnych zdań, to czemu nie? Więcej się w takiej wymianie nauczę niż na 10 lekcjach o Mickiewiczu.

ieciu a widzisz, to ja odwrotnie, uważam że historia powinna być uczona w zestawieniu z ekonomią, bo właśnie wtedy widać większość związków przyczynowo-skutkowych. Język polski to mi bardziej do historii filozofii pasuje.

trochę Ci zazdroszczę, Ty masz prosty świat Jednak nie podzielam opinii, że należy dzieci uczyć pism urzędowych, chyba, że pokazywać jako negatywne przykłady i użyć jak pisać je lepiej. Ale to i tak mówimy o jakiejś końcówce liceum.

, teraz to mamy nowotwór a nie MEN, więc generalnie trudno się rozmawia o edukacji mając to ciągle w pamięci. Być może rzeczywiście jest za dużo języka polskiego, a już martyrologii to na bank. Ale jestem zdania, iż podstawy powinien znać każdy, a podstawy osadzone w kontekstach to już byłaby bajka, z mojego punktu siedzenia. I znów odwołam się do mojego LO. Z przedmiotów ścisłych stanowiliśmy zbiorową nogę, przeciętny uczeń z innej klasy na matmie czy fizyce u nas byłby orłem. Nauczyciele pokapowali się dosyć szybko, bo już po pierwszym semestrze pierwszej klasy i przestali od nas wymagać czegoś więcej, niż tylko najważniejszych podstaw. Ale umowa była dwustronna, odpuszczali nam, żebyśmy mogli poświęcać więcej czasu na literaturę, historię czy języki obce (i elegancko było to widać na świadectwach, gdzie połowa przedmiotów była oceniona raczej wstydliwie, a połowa wysoko). I tak też powinno być z lekturami, jeśli w uczniach nie ma potencjału, nie ma najmniejszego sensu znęcać się nad nimi rozrysowywaniem na tablicy trzeciej części Dziadów (serio to robiliśmy ), ale już po co, kiedy i dlaczego powstały, nawet przeciętny uczeń wiedzieć powinien. Bo to po prostu nasze dziedzictwo kulturowe (ok, kumam, że akurat Ciebie to ni ziębi, ni grzeje ).

:yoop - staram się ani innym, ani sobie nie komplikować życia, oczekuję tylko wzajemności

Uważam natomiast, że umiejętność poruszania się w rzeczywistości urzędniczej jest czymś, z czym trzeba wchodzić w dorosłość. Inaczej to zderzenie potrafi być bardzo brutalne. Np. 18-latka w zderzeniu ze służbą zdrowia jest jak mucha na wprost przedniej szyby rozpędzonego Kamaza.

, nie przypominam sobie, żeby MEN sprawnie działał Masz hobby i pasje, jesteś dzieckiem dwóch kultur, chcesz to kultywować - super! Ale inni mogą mieć zupełnie inne pasje i wymuszanie wkuwania dziedzictwa kulturowego to wg mnie niepotrzebna tortura.
Elegancko wymienilim się opiniami i wracamy do rzeczywistości.

Pepponafide wracający do swojej rzeczywistości...

Nie jestem polonistą, ale chociażby widząc, co ludzie są w stanie wypisywać na JM, nie rozumiejąc nawet, na czym polega ich błąd, uważam, że polskiego jest za mało. Bez jakichś 4 godzin polskiego i matematyki w tygodniu będziemy mieć pokolenie funkcjonalnych analfabetów. A jeśli przeczytają, ale naprawdę, odpowiednio dużo lektur, różniących się stylem, będą umieć również naśladować styl pisma urzędowego.

Język urzędowy to zaraza sięgająca czasów zaborów i służył do tego, żeby pokazać, kto jest władza, a kto petent. W tej chwili już nieładnie jest nazywać petenta petentem, tylko powinno się mówić: klient urzędu. Wróble ćwierkają, że i język pism ma znormalnieć i dać się czytać przeciętnemu odbiorcy. Hasło: "prosty język w urzędzie".
Natomiast na akty prawne chyba nie będzie rady. Ale tym, co przede wszystkim ułatwia zrozumienie, jest praktyczne obycie ze zdaniami wielokrotnie złożonymi i umiejętność rozbioru tychże, żeby prześledzić główną myśl. A tego można się uczyć na czymś o wiele ciekawszym niż dowolna ustawa. Przy okazji kod kulturowy się załapie. Przyjemne z pożytecznym.

Możliwe, że przegapileś niezwykle interesującą dyskusję z zeszłego tygodnia na kanwie młodzieżowych pomysłów na reformę szkoły:
https://joemonster.org/phorum/read.php?f=15&t=2762047

: joemamut

Za moich czasów było 4-5 godzin ''polaka'' tygodniowo i g... to dało mojemu pokoleniu. nie tędy droga. Mnie trochę pomogło czytanie dużej liczby książek, które mi się podobały, w tym literatury związanej z zainteresowaniami, samodzielne zgłębianie metodyki nauczania oraz projekty i zadania z Krajowego Funduszu na Rzecz Dzieci. A pod koniec LO - również erpegi.

: mika_p

rzuciłem okiem, jak się toczyła, ale nie miałem wtedy czasu w niej czynnie uczestniczyć. Co do aktów prawnych - wystarczyłoby przenieść semestr dobrze prowadzonej "Encyklopedii Prawa" ze studiów ekonomicznych czy prawniczych do którejś klasy LO.

:pracownik kurde powiem Ci ze jak kazali inwokacji się nauczyć to szło jak po grudzie, a 13 księgę po 2x przeczytaniu prawie bezbłędnie zapamiętałem...