Wieś Kundzin, Podlasie. Czasy gomułkowskie. Wieś wyróżniała się wtedy przystankiem kolejowym, ostatnim przed granicą z ZSRR w Kuźnicy. Parafia obejmowała Kundzin i jeszcze kilka innych wiosek. Parafią rządził ksiądz proboszcz: chłop na schwał, w czasie wojny dorobił się oficerskich szlifów, do pociągu wsiadał bokiem, bo jakby próbował wsiąść przodem, to by barami futryny wyłamywał.

Ksiądz jakoś podpadł starym parafiankom i te umyśliły sobie, by go się pozbyć. Słały donosy i petycje do biskupa, w końcu postanowiły wysłać radę parafialną, żeby ta osobiście na biskupa wpłynęła. Dobrodziej ich przyjął i pyta:
- A co wam ksiądz zrobił?
Baby zaczęły wylewać różne żale, w końcu jedna stwierdziła:
- A bo łun bardzo szybko msze odprawia i my nie nadążamy!
Biskup na to:
- A co to za różnica, czy ksiądz powie (tu zaintonował zaśpiew) "Głuuuuuuuupiaaaaaa baaaaabaaaaaa" czy (i tu już bez zaśpiewu) - "głupia baba"? To samo powie.

Baby, głupie czy nie, pojęły, że drogą formalną to się proboszcza nie pozbędą. Uderzono do dwóch największych zakapiorów w parafii (takich, co w pojedynkę potrafili wesele rozgonić), pogodzono ich ze sobą (bardzo się nie lubili i mieli nierozstrzygnięty pojedynek na argumenty siłowe) i przekonano, by w niedzielę przed pierwszą mszą poszli po proboszcza i "odprowadzili" go na dworzec, toż to niedaleko. Rada kupi bilet w jedną stronę do Białegostoku i niech się biskup martwi.

Ponieważ było to przedwiośnie, to gdzieniegdzie leżał jeszcze śnieg, w rowach woda przemieszana z lodem. W taki oto chłodny poranek zakapiory udały się do księdza, by go równie chłodno i definitywnie pożegnać. Zapukali do drzwi. Proboszcz otworzył, oni podeszli do niego z dwóch stron i wzięli go pod ramiona, każdy za jedno, powiedzieli "Idziemy!" i spróbowali zrobić krok. Ale....nie dało się.

Proboszcz nie tylko nie współpracował, ale spojrzał przeciągłym wzrokiem po zbuntowanych parafianach, napiął się w sobie, stuknął odprowadzaczy łbami raz, zamroczyło ich; stuknął drugi - stracili przytomność. Teraz to on ich wziął pod pachy i zaczął iść, ale - nie na dworzec. Szedł w kierunku drogi; cała parafia z ciekawością, ale i z zachowaniem dystansu, podążała za swoim pasterzem.

Proboszcz dotarł do drogi, przy której był rów z lodem. Ciepnął nadal nieprzytomnych niedoszłych wykidajłów, jednego po drugim, prostu w lód, po czym bez słowa wrócił do plebanii.

Msze tego dnia odbyły się zgodnie z harmonogramem. Do tematu niedoszłej eksmisji proboszcza już nikt nigdy nie wracał.

Słowo boże siłą uprawomocnione.

No to teraz wiem na kim się wzorował Lee Child tworząc postać Jacka Reachera.

Jaka Nizina, taki Don Camillo prawda, ?

@oldbojek a potem do filmu wybrano Tom Cruisea

@dzambor
I to nawet dwa razy

Polecam najnowszego Jacka - Strażnik jest już na Kindlu

"Ciepnął"
Uwielbiam to słowo.
" No co Ty?! Nie ciepisz?!"

A czy po ciepnięciu nie nadstawił drugiego policzka

A kierowca wstał i zaczął klaskać...

@jacko611 skąd tego kierowcę wziąłeś jak tam tylko stacja kolejowa?

Od początku opowiadania proboszcz wzbudza sympatię, kibicuje mu się do samego końca i odczuwa satysfakcję z zakończenia.

Zacny tekst a swoją drogą teraz Podlasie ma Głodzia.

@Peppone ale między Kundzinem a Kuźnicą jest jeszcze stacja Czuprynowo

@thesorrow - może jest, ale wtedy Kundzin był ostatni. Pamiętaj, że jednak minęło prawie 60 lat
@mulder_the_fox - bo to ten proboszcz: https://joemonster.org/phorum/read.php?f=3&i=1212462&t=1212462

@Peppone, mógłbyś coś jeszcze o tym proboszczu, a i o Twoich protoplastach też

@oldbojek Strażnik niezły, ale widać, że pisali to we dwóch. I już od dawna nie dostał porządnie, co się wcześniej zdarzało

No wprowadza syna do biznesu, ale jednak syn nie poszedł w ślady ojca tak do końca. Poza tym ma swoje lata i pewnie nie chce mu się aż tak jak wcześniej - jest milionerem i nic już nie musi.

@Peppone Cóż za budująca historia, czy ten proboszcz jest już przynajmniej błogosławionym sługą bożym? Po takim udowodnionym cudzie łamiącym prawa fizyki, to już tylko potrzebne jakieś cudowne uzdrowienie.

"Jako że Proboszcz silny był jako ten smok, co na skarbach sypia i jednym spojrzeniem ignorantów niewiernych spopiela, to parafianie uradzili, by raz w roku, o pełni księżyca, ofiarować mu dziewiczego młodzianka na ministranta. Bo przez kurię biskupią tradycyjnie nic głupie baby załatwić rady nie dawały".