Poeta i satyryk Andrzej Poniedzielski miał stłuczkę samochodową. Wysiadł ze swojego auta i zwrócił się do drugiego uczestnika kolizji:
- Dlaczego pan do mnie wczoraj nie zadzwonił?
- Nie bardzo rozumiem - odpowiedział zaskoczony i wciąż oszołomiony stłuczką mężczyzna.
- No dlaczego pan do mnie wczoraj nie zadzwonił, i nie powiedział, że będzie pan skręcał bez migacza?
...................

Aktor teatralny, scenarzysta, twórca Studenckiego Teatru Satyryków Jerzy Markuszewski uważał, że zawsze należy o sobie dobrze mówić, by coś w życiu osiągnąć.
W latach sześćdziesiątych - wspominał - gdy zacząłem pracować w teatrze polskiego radia, na wszystkich naradach, gdy ktoś mówił, że trzeba sztukę dać komuś dobremu, wstawałem i mówiłem… „ Markuszewski jest dobry”. Wszyscy się śmiali, uważali to za żart. Ale po kilku takich występach opłaciło się. Usłyszałem, jak mój szef powiedział: może to damy Markuszewskiemu? Ktoś mi mówił, że on dobry jest, nie pamiętam już kto, ale ktoś z branży….
...................

TADEUSZ ŁOMNICKI do Andrzeja Zaorskiego: Andrzej, no i po co ty przyszedłeś do szkoły teatralnej? Przecież nigdy nie będzie z ciebie taki aktor jak ja! A być takim jak Holoubek nie warto!
...................

Wszyscy uwielbiali słuchać jak ZDZISŁAW MAKLAKIEWICZ improwizował swoje miniatury z życia intymnego. Zawsze w nich było coś z własnej biografii i literackiej fikcji.
Noc. Dziewczyna i chłopak w pokoju warszawskiego mieszkania. Obok śpią rodzice. Młodzi szepcą.
- Zdzisiu, weź tę rękę… Idź już. Jutro – mówiła przeciągając sylaby – spotkamy się w kawiarni ,,Danusia’’. Pa!
- Dobrze, dobrze, już idę. Pa! Pa!
Cmok.
Cmok.
- Zdzisiek, weź tę rękę! Jutro – mówi tak samo wolno – spotkamy się w kawiarni ,,Danusia’’, to porozmawiamy.
- Dobrze, już dobrze… No, pa!
- Pa!
- Pa!
- Weź tę rękę, Zdzisiek!
- Dobrze, już dobrze.
Cmok.
Cmok.
- Pa!
- Pa!
- Zdzisiek, nie rozbieraj się! Rodzice śpią obok… Wszystko usłyszą. Jutro spotkamy się w kawiarni ,,Danusia’’ i tam porozmawiamy.
- No dobrze… Pa!
- Pa! Zdzisiek! Rodzice wszystko słyszą! Weź to! Co to jest? Zdzisiek!!! – łagodny szept. – Tylko uważaj.
..................

Odpowiedzi na listy, jakie udzieliła WISŁAWA SZYMBORSKA niedoszłym poetom i pisarzom na łamach ''Życia literackiego'' (część 4):
1. I znowu, po raz drugi w tym tygodniu, upoważnienie redakcji do wszelkich poprawek, jakie uzna za stosowne. Z tak niefrasobliwych debiutantów literatura nie będzie miała żadnego pożytku. Ciekawe, czy Polski Komitet Olimpijski dostaje kiedy listy tej treści: ''Mam zamiar zdobyć mistrzostwo świata - upoważniam was do trenowania za mnie''...

2. A jednak, młodzieńcze z grzywą, dawną poezję znać trzeba, już choćby dla uniknięcia zbytecznego trudu. Może się przecież zdarzyć, że napiszesz ''Króla-Ducha'' i potem będzie ci przykro, że już wcześniej zrobił to ktoś inny.

3. Kobiety w pańskich opowiadaniach noszą różne imiona, poza tym jednak są identyczne, a w tej identyczności szalenie nieciekawe. Na litość boską, chodzi po ojczyźnie naszej mnóstwo kobiet nie tylko ładnych, ale ponadto dzielnych, rozgarniętych, dowcipnych i w rozmowie czarujących - nawet jako jędze reprezentują poziom wygórowany, w czym wyróżniają się korzystnie na światowym rynku. Tylko jakoś pecha mają i nie mogą trafić do naszej młodej prozy W tekstach niepodzielnie panoszą się egzemplarze umysłowo ubogie, psychicznie zaniedbane i w ogóle litość budzące brakiem indywidualnych rysów. Aż żal chłopca, który musi z nimi rozmawiać, a potem jeszcze spisać to wszystko i wysłać do redakcji. Talent Pan ma, ale szczęścia do kobiet nie.

anegdoty o sławnych Polakach (fb)
anegdoty teatralne, filmowe i muzyczne (fb)