W książce życzeń i zażaleń stołówki w Stowarzyszeniu Dziennikarzy znalazł się i taki wpis:
„Pobieranie dodatkowych opłat za ocet i musztardę napawa mnie żółcią i goryczą. Julian Tuwim”.
................

TINA TURNER: (...) Postanowiłam przez miesiąc pomieszkać u mojego chłopaka (obecnie męża) Erwina w Kolonii. Przywiozłam dziesięć walizek z ubraniami na każdą okazję. W jego dwupokojowym mieszkaniu nie było na nie miejsca. Musiałam złożyć bagaże w piwnicy. Sąsiedzi Erwina przedzierali się przez stos walizek za każdym razem, gdy chcieli skorzystać z pralki i suszarki. Powodowało to pewne niedogodności, ale wyobraźcie sobie ich zdziwienie, gdy schodzili do pralni i natykali się na szperającą w walizkach Tinę Turner, która próbowała znaleźć jakieś ubranie.
................

Bohdan Łazuka: (...) Idziemy kiedyś z KAZIEM KUTZEM Nowym Światem i Krakowskim Przedmieściem. Mrowie ludzi. Kazio wlecze się kilka metrów za mną i pokrzykuje: ''Panie Łazuka, coś panu spadło!''. Odwracam się do niego i pytam: ''A co spadło?'' Na co Kaziu triumfalnie: ''Z dupy sadło!''.
.................

KRZYSZTOF KIEŚLOWSKI: (...) Na lotnisku w Warszawie, jak zwykle, pół godziny czekania na bagaż. Taśma krąży cały czas i kręcą się w kółko: niedopałek papierosa, parasol nalepka hotelu Marriot, sprzączka od paska walizki i biała czysta chusteczka. Mimo zakazu zapalam papierosa. Obok, na jedynych czterech krzesłach, siedzą cały czas czterej bagażowi.
- Tu nie wolno palić, szefie - mówi jeden z nich.
- A siedzieć i nic ni nie robić wolno? - pytam
- Nic nie robić w Polsce zawsze wolno - mówi drugi.
Ryczą ze śmiechu. Jeden nie ma górnej jedynki i dwójki, drugi nie ma kłów i dwójki po prawej stronie. Trzeci w ogóle nie ma zębów, ale jest starszy, ma już pewnie z pięćdziesiąt lat Czwarty, koło trzydziestki, ma wszystkie zęby. Na bagaż czekam jeszcze dwadzieścia minut, razem prawie godzinę. Ponieważ niemal się znamy, goście od bagażu nie mówią już nic. kiedy zapalam drugiego papierosa.
W śródmieściu Warszawy tysiące handlarzy - z samochodów sprzedają mięso, ręczniki, buty, chleb i cukier. Łatwiej kupić, za to trudno przejść. Na chodnikach porozkładane towary z Berlina Zachodniego: czekolady, telewizory, owoce. wszystko. Spotykam starszego faceta, trzyma w ręku puszkę po piwie.
- Pusta? - pytam. Potwierdza.
- Ile?
- Pięćset złotych*.
- Zastanawiam się chwilę nad tym fenomenem, facet pewnie myśli, że chcę kupić.
- Sprzedam panu za czterysta - zachęca.
- Po co mi pusta puszka po piwie? - pytam.
- A to już pana sprawa. Jak pan kupi, może pan z nią zrobić, co pan chce.

* Przed denominacją.
.................

Marek Majewski: (...) To było w dobrej dzielnicy Toronto. W domu Jurka Kołacza - malarza sławnego w Kanadzie nie tylko w środowiskach polonijnych. Imieniny gospodarza. Dotarliśmy tam po swoim koncercie około pierwszej w nocy. Impreza na całego. Dom z ogrodem pełnym ludzi z polonijnej elity i nikogo trzeźwego Jakaś panienka na widok KRZYSIA DAUKSZEWICZA przetarła oczęta i powiedziała do swego towarzysza: ''O! Nawet Maksymiuk jest!''.

anegdoty o sławnych Polakach (fb)
anegdoty teatralne, filmowe i muzyczne (fb)

Tak człowiek sobie żyje spokojnie, w sumie nudne życie. A to się papieroska zapali, a to powie dowcip o dupie Maryni, a to da sobie w palnik na imprezie, a to żona wygoni do piwnicy po ziemniaki i słoik z ogórkami. I w zasadzie szare życie.

Ale widzę jakbym był znanym artystą, to zapalenie fajka na lotnisku lub rzucenie kumplowi przez ramię "Zenek, przestań się opi*rdalać i cho no tu" od razu stałoby się anegtotą cytowaną w książkach i wszyscy by zachwycali się nad finezją żartów i artystycznym podejściu do życia

Choć przyznam, spotkanie w piwnicy Tiny Turner bez makijażu, w rozchłestanych ciuchach, grzebiącej w walizkach w osiedlowej piwnicy może być szokujące. A jakby jeszcze powiedziała "Kierowniku złoty, poczęstuj szlugiem" - no, to mogło być traumatyczne przeżycie....