RPA - z czym się to je?

16 czerwca - południowoafrykański Dzień Młodych. Zazwyczaj widząc to określenie na myśl przychodzą nam spotkania katolickiej młodzieży, tańce hulanki, swawole. W tym roku w Republice Południowej Afryki obchodzona jest 41 rocznica protestu czarnoskórych uczniów. Protestu, który oficjalnie pochłonął 176 ofiar. Mbuyisa Makhubo niosący Hectora Pietersona postrzelonego przez policję. Ranny zmarł w drodze do szpitala. Zdjęcie to stało się symbolem powstania,a wykonał Sam Nzima, nielegalny posiadacz aparatu fotograficznego. Co zatem pchnęło południowoafrykańską młodzież do tego, jakże tragicznego w skutkach protestu?​

No może nie tak do końca, bo faktycznie istnieje i mozna go zainstalować w swoim aucie, ale wcale nie jest tak popularny, jak mogłoby się zdawać. Tak działa system o wdzięcznej nazwie Blaster:

https://www.youtube.com/watch?v=aLhWzMOccTg

Południowa Afryka to nie tylko kraina przestępczości, gwałtów i mitycznych miotaczy płomieni montowanych w nadwoziach samochodów. To też miejsce w którym jedną z najbardziej rozpoznawalnych tradycji kulinarnych jest "braai" czyli grillowanie.

Wczoraj minęło dokładnie 6 miesięcy od pierwszego kroku postawionego na afrykańskiej ziemi. Naszła mnie chwila refleksji i muszę przyznać, że nadal jestem zachwycony Krainą (nie takiej, zbereźnicy) Tęczy.

Godzina 4:45 rano czasu lokalnego. Umówiony kierowca wraz z moim znajomym zajeżdża pod moje lokum. Wsiadam do środka, bo czeka nas ponad godzina jazdy na południe od Durbanu w stronę Rocky Bay Beach. Pogoda całkiem przyjemna, lekkie zachmurzenie. Sielanka. Po drodze mijamy wioski i ich mieszkańców zaczynających poranne porządki. Sporo ludzi próbuje złapać stopa stojąc bezczelnie przy lewym pasie drogi, wymachując ręką w nadziei że ktoś się zatrzyma. Ot poranek jak co dzień. Ale nie dla każdego. My postanowiliśmy zostać Bagginsami. Jedziemy ku przygodzie!

Największy port Afryki, trzecie pod względem populacji miasto RPA i stolica prowincji KwaZulu-Natal. Raj na ziemi, miasto w sercu lasu.

Albo i nie, stu procentowej pewności nie mam, ale po kolei. Siedzimy sobie spokojnie ze znajomymi w moim ulubionym irish pubie, gdy nagle coś zaczyna się dziać. Ze środka wybiegają ludzie, ktoś się szarpie, ktoś zaczyna kaszleć. Po chwili cała scenka przenosi się na ulicę, gdzie czterech chłopa w muzułmańskim przyodziewku ludowym masakruje jakiegoś czarnego chudzielca, po czym wrzuca go do samochodu i wywozi w sobie tylko znanym kierunku. Gdy tylko samochód znika za horyzontem wszyscy bywalcy wracają do swoich szklanek i porzuconego stołu bilardowego jakby nigdy nic się nie stało, a impreza toczy się dalej.

Pod koniec września 2016 roku samolot dubajskich linii lotniczych wylądował na lotnisku King Shaka oddalonym o około 35 kilometrów od Durbanu - tak zaczęła się moja najwieksza jak do tej pory przygoda.

Czyli „Witajcie!” w języku rdzennej ludności mojego nowego miejsca na świecie - Zulusów. Od półtora miesiąca mieszkam w Durbanie w Republice Południowej Afryki, a że czekają mnie jeszcze 3 lata przebywania w tym kraju, stwierdziłem, że Joe Monster będzie idalnym miejscem, w którym mógłbym podzielić się przemyśleniami i obserwacjami dotyczącymi tego pięknego i podobno niebezpiecznego miejsca z bojowniczkami i bojownikami.