Grafik i ilustrator Jan Marcin Szancer opowiedział kiedyś pisarce Wandzie Chotomskiej anegdotę o poecie Julianie Tuwimie:
W czasach, kiedy wydawnictwa pełne były ciotek rewolucji, jedna z nich zatelefonowała do Tuwima z propozycją wydania ,,Lokomotywy”.
- Oczywiście - tłumaczyła - musi to być wydanie poprawione, bo mistrz sam rozumie, że te wagony... W jednym banany, w drugim grubasy jedzą kiełbasy, w trzecim armata…
- A na ostatnim – przerwał Tuwim, słysząc tę wyliczankę – będzie napis: ,,Pocałujcie mnie w dupę!”
..................
KRZYSZTOF ŚWIĘTOCHOWSKI, przy wszystkich swoich cudownych walorach, miał jedną poważną wadę. Był mitomanem. W bufecie, w męskim gronie rozmawiało się w dużej części o kobietach i o tak zwanych podbojach. Zwłaszcza w czasie gry w makao, która była stałą rozrywką w Teatrze Rozmaitości. Krzysiu, jak przystało na mitomana, twierdził, że współżył ze wszystkimi koleżankami w teatrze i w ogóle ze wszystkimi znanymi kobietami, jakie były. Prawdą było, że miał powodzenie u kobiet, ale… trochę też sobie dodawał. Któregoś dnia siedzimy, gramy w makao, wchodzi koleżanka Joanna. Karaszkiewicz patrzy na Krzysia z pytaniem w oczach, a Krzysiu: ,,A Joaśka? Była.’’ Za chwilę wchodzi koleżanka Elżbieta. Karszkiewicz patrzy na niego. Świętochowski: ,,Ela? Oczywiście, że była!’’. Cała rzecz powtórzyła się przy kolejnych koleżankach wchodzących do bufetu. A w tym spektaklu grało ich czterdzieści! W końcu Karszkiewicz, już nieco zniecierpliwiony, nie wytrzymał i pyta: ,,Krzysiu, a Szewińska?’’. Wszyscy zaczęli się krztusić ze śmiechu na samą myśl o zestawieniu maleńkiego Krzysia z niezwykle wysoką Szewińską. Krzysiu na chwilę zaniemówił, po czym z dobitnym przekonaniem w głosie wypalił do Karasia: ,,Irena? A zdziwisz się! Żebyś wiedział! Bardzo czuła!’’.
..................
Na wieść o tym, że Sylwester Chęciński będzie kręcił "Samych swoich", ktoś zapytał go, jacy aktorzy z Wrocławia będą grali w tym filmie. Na co Chęciński miał odpowiedzieć: Na razie nie wiem, epizodów jeszcze nie obsadzałem.
..................
Odpowiedzi na listy, jakie udzieliła WISŁAWA SZYMBORSKA niedoszłym poetom i pisarzom na łamach ''Życia literackiego'' (część 1):
1. No, no. Przepisał Pan starannie fragmenty opowiadania Jana Stoberskiego i przysłał do nas z prośbą o zamieszczenie jako debiut. Ale to jeszcze nic wobec pewnego tytana pracy z Gdańska, który przepisał na czysto jeden rozdział z ''Czarodziejskiej góry'', dla niepoznaki zmieniając nazwiska postaci. Było tego około trzydziestu kartek. Kiepsko Pan wygląda ze swoimi czterema stronami rękopisu. Trzeba przysiąść fałdów. Na pierwszy ogień polecamy ''Komedię ludzką''. Niezłe i dużo.
2. Sporządził Pan długą listę pisarzy, na których talencie redaktorzy i wydawcy początkowo wcale się nie poznali, a potem żałowali i wstydzili się bardzo. Aluzję pojęliśmy w lot. Felietony przeczytaliśmy ze stosowną dla naszej omylności pokorą. Są nieaktualne, ale to nic. Zostaną na pewno zamieszczone w ''Pismach zebranych'', jeśli napisze Pan coś w rodzaju ''Lalki'' i ''Faraona''.
3. Jak zostać literatem? Zadaje Pan kłopotliwe pytanie. Zupełnie jak ten chłopczyk, który pytał, jak się robi dzieci, a kiedy matka powiedziała, że wytłumaczy mu później, bo teraz jest bardzo zajęta, zaczął nalegać: ''To wytłumacz mi chociaż głowę"... No cóż, spróbujemy i my wytłumaczyć chociaż głowę: otóż trzeba mieć trochę talentu.
CDN
anegdoty o sławnych Polakach (fb)
anegdoty teatralne, filmowe i muzyczne (fb)
