Wojciech Zabłocki (...) Na mistrzostwach świata w Gdańsku pokonaliśmy Węgrów i na naszej drodze stanął Związek Radziecki. Proszę sobie wyobrazić, że przed ostatnim pojedynkiem był idealny remis – zarówno pod względem liczby wygranych walk, jak i samych trafień. Regulamin przewidywał taką sytuację i mówił, że każda drużyna ma posłać jednego zawodnika do decydującego starcia. Wygrałem najwięcej meczów, ale przegrałem z Umarem Mawlichanowem, a wszyscy byli zdania, że ZSRR wystawi właśnie jego. Ostatecznie do walki wyszedł Jerzy Pawłowski, który po raz drugi na tym turnieju pokonał Mawlichanowa i zdobyliśmy złote medale. W tamtych czasach walki z zawodnikami Związku Radzieckiego miały podtekst polityczny. Kibice Krzyczeli: "bij Ruska!", "pomścij Katyń!", czasem musiała interweniować milicja. Pamiętam, jak po jednych zawodach, na których wygrałem wszystkie walki z reprezentantami ZSRR, podbiegła do mnie nieznajoma dziewczyna i wręczyła mi pierścień z drogim kamieniem. Nigdy jej już później nie spotkałem. A pierścionek dałem siostrze."
...........
Marek Kondrat - "Urodziłem się pięć lat po wojnie, a kiedy po roku przeprowadziliśmy się do Warszawy, na Nowolipki - ojciec przeniósł się do Teatru Polskiego - wokół nas były gruzy getta. Tam było moje życie, bawiłem się z chłopakami w opadających gaciach i cześć. (...) Bawiliśmy się w okolicach zrujnowanego Pawiaka, żółtego muru i wieżyczek przedwojennego więzienia, Gęsiówki. W kościele św. Augustyna, który miał wtedy tylko jedną wieżę, zdarzył się cud. Pamiętam tłumy ludzi, które telepały się po naszych podwórkach, sikały po klatkach i czekały na pojawienie się Matki Boskiej."
Pojawienie się wizerunku Matki Boskiej, (którego ponoć nie wszyscy dostrzegali), znane jest jako "Cud na Nowolipkach" i tak właśnie nazywa się film dokumentalny dostępny na TVP VOD, który o nim opowiada. Scenariusz napisał historyk Witold Dąbrowski.
https://vod.tvp.pl/filmy-dokumentalne,163/cud-na-nowolipkach,298988
Aktorzy na tle historii (fb)
Anegdoty teatralne, filmowe i muzyczne (fb)
Bogdan Brzeziński został zaproszony przez "Artos" – dawną organizację imprez rozrywkowych, czyli upaństwowionej chałtury – na konsultację artystyczną rewii, którą przygotowano na tournée po kuracyjnych miejscowościach Podkarpacia. Widowisko było słabe, naiwnie upolitycznione, a trzeciorzędni aktorzy estradowi przyczyniali się dodatkowo do niskiego poziomu całości. Po zakończeniu próby kierownictwo zwróciło się do Brzezińskiego z pytaniem, co sądzi o programie, który mu zademonstrowano. Brzeziński zawyrokował krótko:
– Szmira, kadzidło i złe to.
~~~~~~~
Gdy zapytano Artura Marię Swinarskiego po premierze "Pociągu do Marsylii" Krzysztofa Gruszczyńskiego (autora tekstu masowej pieśni "Tysiące rąk, miliony rąk", która zrobiła większą karierę, niż jej twórca w literaturze), co sądzi o sztuce swego młodszego kolegi, granej w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, odpowiedział:
– Nie wiem, bo miałem miejsce sypialne.
~~~~~~~
Na zjeździe satyryków w Warszawie, gdzie dyskutowało się o tragedii polskiej satyry, korespondent "Szpilek" z jakiegoś prowincjonalnego miasteczka w swoim dowcipnym przemówieniu powiedział między innymi:
– Wiecie, u nas w miasteczku to tak. Ksiądz ciągnie na swoją stronę, a komitet gminny partii, na swoją. I byli tacy muzykanci, co to grali i w kościele, i na pogrzebach, i na weselach, a także na wszystkich uroczystościach państwowych. Wreszcie powiedziano im w komitecie, żeby się zdecydowali: albo grają tu, albo grają dla tamtych. Tak oni kalkulowali i kalkulowali, i jak wreszcie obliczyli uroczystości i akademie, to przeszli na naszą stronę.
~~~~~~~
Do Wyspiańskiego przyszedł jakiś bogaty szlachcic i chciał zamówić swój portret. Artysta mierzył go chwilę zimnym wzrokiem, wreszcie powiedział:
– Nie widzę powodów.
~~~~~~~
Do Warszawy przyjechał jeden z amerykańskich tłumaczy Henryka Sienkiewicza. Kiedy zapytano autora Trylogii o cel przybycia tłumacza, Sienkiewicz odpowiedział:
– Nikt mu nie mógł wytłumaczyć w całej Ameryce, co znaczy słowo "wciórności" i jak to wyrazić po angielsku.
culture.pl
