Lubię Nakurwiać Mieczem

Wszystko objaśniam w wideo poniżej: https://www.youtube.com/watch?v=mCqdYPhJKag

No i się zaczęło. 2 tre­ningi tygo­dniowo, w ponie­działki i środy. Jak było trzeba pro­wa­dzić jakieś dodat­kowe zaję­cia indy­wi­du­al­nie z oso­bami, które były tro­chę w tyle z róż­nych przy­czyn, to mię­dzy piąt­kiem, a nie­dzielą zawsze byłem do dyspozycji. Mimo śnież­nej i mroź­nej zimy, spo­ty­ka­li­śmy się wie­czo­rami w kęc­kim Parku Lipowym lub na par­kingu nie­opo­dal pobli­skiego Orlika pod latar­nią i jecha­li­śmy z tre­nin­giem. Ludzie czę­sto patrzyli na nas jak na idio­tów lub pomy­leń­ców, ale zawsze mie­li­śmy prze­świad­cze­nie, że to z nimi jest coś nie tak, bo nie potra­fią sobie zor­ga­ni­zo­wać cie­ka­wego zaję­cia w życiu, a max na jaki ich stać to wale­nie w kocioł week­en­dami. Ot taka nasza pol­ska rzeczywistość. Początki były bar­dzo obie­cu­jące. Już po kilku tre­nin­gach wie­ści o gru­pie tre­nin­go­wej “od walki mie­czem” roze­szły się po oko­licy (głów­nie po zna­jo­mych i forum ASG Bielsko-Biała). Zdarzyło się nawet tak, że na jed­nym z tre­nin­gów mie­li­śmy 12 tre­nu­ją­cych. Było to 10 lutego 2010. Odgrzebałem gdzieś ze swo­jego Fejsa kilka zdjęć (; Całość wpisu jest dostępna na mojej stronie: http://kuba.potocki.org.pl/blog/obiecujacy-start-fechtera

Gdyby ktoś powie­dział mi mie­siąc wcze­śniej, że będziemy mieli do dys­po­zy­cji salę gim­na­styczną, zro­bił­bym wiel­kie oczy i par­sk­nął śmie­chem. A tutaj pro­szę, nie skoń­czył się jesz­cze sty­czeń, a my prze­pro­wa­dzi­li­śmy pierw­szy tre­ning na zada­szo­nym, cie­plut­kim i dobrze oświe­tlo­nym obiek­cie. Jedynym minu­sem zda­wała się być śli­ska nawierzch­nia, ale jak się póź­niej oka­zało, wypra­co­wa­łem sobie na niej cał­kiem fajną, dyna­miczna i eks­plo­zywną pracę nóg, no i przy­do­mek “Fruwający” Kuba Potocki, nadany po Ślą­skich Konfrontacjach Utraconych Nauk Kunsztu Szermierczego (ŚKUNKS) 2012 przez Jana Chodkiewicza. (; Pierwszy tre­ning odbył się 29 stycz­nia 2010 roku. Frekwencja była cał­kiem nie­zła. Prócz naszej trójki, o któ­rej pisa­łem we wcze­śniej­szych wpi­sach, zachę­ci­li­śmy jesz­cze 3 osoby. Wszyscy prócz mnie i Łuka­sza byli cał­ko­wi­cie począt­ku­jący, dzięki czemu mie­li­śmy z Łuka­szem moż­li­wość poukła­da­nia sobie całej naszej wie­dzy i doszli­fo­wa­nia umie­jęt­no­ści. W końcu czło­wiek naj­sku­tecz­niej się uczy ucząc innych... Cały wpis dostępny jest na mojej stronie: http://kuba.potocki.org.pl/blog/pierwszy-trening-na-sali

Mieliśmy już nazwę grupy, mie­li­śmy już chęt­nych, ale pro­ble­mem było zna­le­zie­nie sta­łego miej­sca tre­nin­go­wego. Ludzie byli roz­rzu­ceni po całej oko­licy Bielska-Białej i nie zawsze każdy miał czas na tre­ning. Tym bar­dziej, że nie było usta­lo­nego żad­nego har­mo­no­gramu, a na tre­ningi uma­wia­li­śmy się na bie­żąco, czę­sto z dnia na dzień. Zaczęliśmy więc szu­kać sali gim­na­stycz­nej, bo w końcu zima też już była za pasem. Szczęście nam dopi­sało, bo bez zna­jo­mo­ści ciężko doga­dać się z kim­kol­wiek na zasa­dach innych niż opłata za korzy­sta­nie z sali. Na szczę­ście Bartosz Dudziak, wspo­mniał o nas wła­dzom PTG “Sokół” w gmi­nie Czernichów i umó­wił nas na spo­tka­nie, które miało się odbyć w Centrum Kultury w Międzybrodziu Bialskim. To było dla nas naprawdę coś wiel­kiego. W sumie nie mie­li­śmy żad­nego planu jak pro­wa­dzić z nimi roz­mowę. Jedyne o czym wie­dzie­li­śmy, to fakt, że jest szansa na korzy­sta­nie z sali na zasa­dach obu­stron­nej współpracy... Całość wpisu dostępna jest ma mojej stronie. Zapraszam: http://kuba.potocki.org.pl/blog/pierwsza-sala-treningowa

Już nie pamię­tam dokład­nie kiedy to było, ale chyba jesz­cze w listo­pa­dzie 2009. Skontaktował się ze mną Bartosz Dudziak, któ­rego zna­łem z forum ASG Bielsko-Biała. Chciał zoba­czyć jak i co tre­nu­jemy z Łuka­szem i był raczej nasta­wiony do nas scep­tycz­nie, gdyż myślał, że będziemy się okła­dać drew­nem na zasa­dzie strza­łów mie­rzo­nych w miecz i mono­ton­nych wymian bez inten­cji tra­fie­nia przeciwnika. Umówiliśmy się na popo­łu­dniowe spo­tka­nie w ogro­dzie u Łuka­sza, gdzie w tam­tym cza­sie tre­no­wa­li­śmy. Mieliśmy kawa­łek traw­nika, słup z opo­nami i pro­wi­zo­rycz­nie zamon­to­wane oświe­tle­nie. Niby nie­wiele, ale tak naprawdę przy tre­ningu DESW liczą się w pierw­szej kolej­no­ści chęci. Reszta ma dru­go­rzędne zna­cze­nie — chcieć to móc. Resztę wisu i wiele więcej znajdziesz na moim blogu: http://kuba.potocki.org.pl/blog/fechter-grupa-treningowa-desw

W 2009 roku pod­ją­łem bar­dzo ważną oso­bi­stą decy­zję. Zrezygnowałem ze swo­jej dotych­cza­so­wej naj­więk­szej pasji, czyli fascy­na­cji tema­tyką para­mi­li­tarną (byłem człon­kiem grupy para­mi­li­tar­nej 8 Kompania Piechoty Górskiej). Nie będę już się zbyt­nio roz­wle­kał nad tym co skło­niło mnie aku­rat do wyboru DESW. Na pewno jed­nym z czyn­ni­ków były ogra­ni­cze­nia cza­sowe. W tam­tym okre­sie pla­no­wa­łem otwo­rzyć dzia­łal­ność gospo­dar­czą, i na dwie pasje zwy­czaj­nie tego wol­nego czasu było za mało. Musiałem więc z cze­goś zre­zy­gno­wać. Wielokrotnie myśla­łem czy nie wró­cić do 8KPG, ale nie lubię zabie­rać się za coś bez 100-procentowego zaan­ga­żo­wa­nia a wiem, że na takie czasu wciąż bym nie zna­lazł. Wygrały więc Dawne Europejskie Sztuki Walki. Cały wpis dostępny jest na moim blogu: http://kuba.potocki.org.pl/blog/pierwsze-wyjscie-z-mroku

Śle­dząc daty, pew­nie zdążyłeś/aś zauwa­żyć, że od ostat­niego wykładu z cyklu “DESW — Utracone Dziedzictwo” minęło pra­wie 1,5 roku. W tej odsło­nie nie­stety nie bra­łem czyn­nego udziału, bowiem 6 mie­sięcy wcze­śniej dozna­łem skom­pli­ko­wa­nego zła­ma­nia “paliczka bliż­szego, V palca, ręki lewej” [tego naj­mniej­szego palca lewej ręki, który — prócz muzy­kom — nikomu nie jest do niczego potrzebny]. Reszta wpisu jest na moim blogu: http://kuba.potocki.org.pl/blog/desw-utracone-dziedzictwo-27-04-2013